Drodzy Uczniowie, Absolwenci, Rodzice, Nauczyciele i Pracownicy Szkoły

Dusza nasza oczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. (Ps 33, 20)

Wielkanoc to czas głębokiej refleksji, ale też symbol triumfu życia nad śmiercią. Zmartwychwstanie Pańskie jest dowodem na to, że miłość jest silniejsza od śmierci i jest drogą wiodącą do życia, które nie przemija.

Pan mówi: „Ja Jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J11, 25). „Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” (Ap 22, 13).

Pan życia obdarował nas łaską niewzruszonej wiary. To, co możemy stracić w jednej chwili, nie jest najważniejsze. Wiara to zaufanie Bogu, że On wie, co dla nas najlepsze.
Ostatnie tygodnie dość mocno zmieniły naszą codzienność. Odczuwalny brak, post czy kwarantanna, na nowo pomogły nam dostrzec osoby żyjące obok. Poprzez kryzysy, ograniczenia i zamknięcie, które przeżywamy, Bóg niestrudzenie puka do nas i zaprasza do refleksji. Dobry Pasterz szuka zagubionych owiec.

Ostatnie tygodnie mocniej nam uświadomiły, jak wielką łaską jest możliwość uczestniczenia w Eucharystii i przyjmowanie Komunii Świętej. Czas nam pokazał, że nic nam się nie należy, ani zdrowie, ani Msza św., nawet Komunia na Wielkanoc. Tymczasem, św. Tereska z Lisieux mówi, że po Duchowym przyjęciu Komunii Świętej, dary Pana spływają na nas różnymi i niepojętnymi dla nas drogami, a św. Tomasz z Akwinu nazwał Komunię świętą duchową wielkim pragnieniem Pana Jezusa.

Prawdopodobnie Kościół się zmieni, będzie o wiele piękniejszy, jaśniejący paschalnym światłem Zmartwychwstałego Pana; będzie prosty i ubogi, zdany tylko na łaskę swego Pana; Kościół kruchy, a zarazem niezbędny światu, jak sól i światło. Jest nadzieja! Nadchodzi wiosna Kościoła, już w oddali słychać niebiańskie ALLELUJA! Obecny ucisk może być zapowiedzią duchowego odrodzenia. Mam nadzieję, że kiedy wrócimy do naszych świątyń, to Sakrament będzie dla nas rzeczywiście Najświętszy, że z większą dbałością będziemy przyklękać, kłaniać się, robić znak krzyża, że może zrozumiemy, że święta liturgia to wyjątkowa okazja, by w wyjątkowy sposób, to znaczy z głębi serca, oddać Bogu chwałę i, że serca nasze będą płonąć żarem autentycznej miłości, podczas przyjmowania Komunii świętej. „Oto wszystko czynię nowe” (J 21, 5).

W tym pełnym nadziei czasie, życzymy Wam, by radosna nowina o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym, ożywiła Waszą miłość oraz otoczyła blaskiem wiary i pokoju każdą chwilę Waszego życia. Błogosławionych Świąt!

Ojciec Rektor