Humaniści w roli studentów polonistyki

 8 stycznia klasa humanistyczna czteroletniego liceum po raz kolejny miała okazję uczestniczyć w wykładach z cyklu „Środy z polonistyką” zorganizowanych przez Uniwersytet Łódzki. Na spotkanie składały się trzy wykłady prowadzone przez różnych profesorów.

 Pierwszy dotyczył polskiego i francuskiego kabaretu na przełomie XIX i XX wieku. Historię Chat Noir, Mirliton i Zielonego Balonika przedstawiła dr Lidia Ignaczak, wspaniały wykładowca o barwnej mowie i usposobieniu. Prowadząca wzbogaciła swoje wystąpienie o utwory artystów, stałych bywalców wspomnianych kabaretów, pozwoliło to odkryć słuchaczom klimat tamtych spotkań, niejeden młody humanista wyszedł z sali nucąc: „Vous êtes si jolie!” Paula Delmeta.

Następny mówca, prof. Arkadiusz Morawiec, przybliżył audytorium różnice między dokumentem a faktem na podstawie „Medalionów” Zofii Nałkowskiej. Nastrój panujący w sali diametralnie się zmienił, ale to za sprawą grozy tematu, na pewno nie pana profesora, który długo klarował w głowach młodzieży obraz nazistowskich zbrodni.

Ostatni wykład wygłosiła prof. Dorota Samborska-Kukuć, która przechadzając się po katedrze, opowiadała o literaturze polskiej 2. połowy XIX wieku oraz o tym, co decyduje o wartości dzieła literackiego, co musi się stać, aby czytadło zostało arcydziełem. Za kanwę wykładu posłużyły „Trylogia” Sienkiewicza oraz „Lalka” autorstwa Prusa, których analizą zajęła się mówczyni. Coś, co odróżniało ten wykład od reszty, to integracja wykładowcy ze słuchaczami, w kierunku tej pani powędrowało również najwięcej pytań ze strony młodzieży.

Uczniowie wracając, miło wspominali czas spędzony na uniwersytecie, część wyrażała nawet żal z powodu czasu, który tak szybko przeminął podczas nauki, bo trzeba przyznać, że ta forma niesienia przez pedagogów kaganka oświaty wydaje się być szczególnie atrakcyjna dla młodych ludzi chociażby ze względu na odmienność sposobu nauczania. To był drugi i miejmy nadzieję nie ostatni taki wyjazd, bo jak powszechnie wiadomo wyedukowany uczeń to szczęśliwy uczeń… nauczyciel zresztą też.

 

Martyna Gajewska, kl. 1HL4